Ons mestbeleid, toen, nu en de toekomst

Verleden

Voor het jaar 1900 bestond de landbouw voornamelijk uit gemengde bedrijven door het vele handwerk wat er toen gebeuren moest en het transport dat toen meestal geschiede door paard en wagen, hierdoor was er een beperking aan de groei en mogelijkheden. Alles was geconcentreerd rondom de spierkracht en inzet van mensen en paarden. De landbouw was extensief, alles werd op natuurlijke basis verbouwd want chemische middelen waren er toen niet. Toch heeft de mensheid met de middelen van toen het overleefd, al waren er toen ook verschrikkelijke ziektes en plagen. Zowel voor planten mensen en dieren.

Op basis van voortschrijdend inzicht en toename van kennis heeft de mensheid enorme sprongen gemaakt op basis van voedselproductie en voedselveiligheid. Dit is ons mogelijk gemaakt mede door de komst van kunstmest want er was toen te weinig organische mest om de heidevelden te ontginnen voor voedselproductie en ook op de bestaande graslanden en akkerbouwgronden steeg de productie van gewassen steeds meer door het gebruik van kunstmest en  gewasbeschermingsmiddelen. Door de behoeftes van de gewassen beter te leren kennen kon men beter berekenen hoeveel mineralen er nodig zijn voor een productie van een gewas. Was men voor 1900 nog aangewezen op de mest van het gemengde bedrijf wat voornamelijk bestond uit een mix van rundvee/kip en varkensmest wat ten tijde van de winter op een hoop werd gegooid en waar van daaruit de gewassen werden bemest. Van chemische vervuiling was toen geen sprake om de simpele reden, het was er toen niet.

Heden

Heden hebben wij een situatie bereikt voor de voedselproductie dat wij heel veel processen heel goed kunnen aansturen met alle kennis die we tot nu toe hebben opgedaan. Voor bijna elke situatie is er wel een oplossing. Mineralen zijn te kust en te keur te koop evenals bestrijdingsmiddelen en medicijnen.

Nu komt de vraag hoe duurzaam gaan wij met alles om, om de aarde duurzaam te bewerken en te bewaren:

Is het verstandig wat wij allemaal doen?  En waar zijn de grenzen van het toelaatbare?

  • Er zijn enorme sprongen gemaakt t.a.v. voedselproductie vanaf 1900 tot nu
  • Mestkuikens zijn in 6 weken slacht rijp
  • Fokzeugen gaven 10 tot 15 biggen per worp, nu dik over de 20. Maar ze hebben te weinig spenen om te zeugen.
  • Melkkoeien zijn door gefokt op melk, enorme producties bij jaren terug.
  • Dit alles om reden dat vele producten een internationale marktwaarde hebben. bv. melkpoeder.
  • Om het voedsel goedkoop en het aanbod groot te houden zijn alle middelen  en technieken toegestaan om als bedrijf staande te blijven in de internationale concurrentie strijd .
  • Om als bedrijf te overleven moet je er gebruik van blijven maken.

De internationale handel en industrie bepaald de prijs en kopen daar waar het goedkoopst kan worden ingekocht. Door deze internationale handelswijze zijn alle voedsel producerende bedrijven in land en tuinbouw wereldwijd elkaars concurrenten.

Dit heeft tot gevolg: dat alles draait om de kostprijs per eenheid. Dat er de maximale hoeveelheid tonnen product aan gewassen van een hectare grond moet worden gehaald. Dat er de Maximale hoeveelheid liters melk per koe moet worden geproduceerd. Dat varkens de maximale hoeveelheid biggen moeten produceren. En die met de meest gunstige voer conversie, zijn winnaar. Dat vleeskuikens binnen 6 weken slachtrijp zijn. En legkippen liefst 2 jaar lang 1 ei per dag leggen.

Dit alles bij elkaar heeft er voor gezorgd dat er veel voedsel is voor een relatieve lage prijs. Maar dit is een momentopname

Wat is de echte prijs ?

Van de rekeningen die nog komen moeten voor de volgende generaties??? Natuurlijke diversiteit neemt enorm af door de hedendaagse mono cultuur en de wereldwijde concurrentie. Koeienrassen verdwijnen in snel tempo omdat ze economisch niet meer interessant zijn en sterven uit.

Idem bij de varkens en kippen rassen.

Het wereldwijd eindeloos door fokken op productie zullen veerassen en plantensoorten nog sneller gaan verdwijnen die niet aan de gestelde eisen voldoen. Dit geld ook voor eco-systemen die compleet verdwijnen, met alle gevolgen van dien. De genetische vernauwing is het grootste gevaar voor het voortbestaan van de voedselproductie.

Wat weg is is blijvend weg, en niet alles is op te lossen met genetische manipulatie.

Nu het bovenstaande geprojecteerd op het grondgebruik.

De natuurlijke reserves worden door de hoge productie massaal uit de bodem gehaald en vaak over grootte afstanden vervoerd. Waar op de ene helft van de wereld de mineralen worden afgevoerd, treed daar verschraling op. Worden op ander plekken veel  mineralen aangevoerd en ontstaan er overschotten .

Oerbossen worden gekapt en plat geschoven voor monoculturen zoals mais en soya en deze gewassen nemen nu deze ruimtes over. De combinatie met kunstmest en gewasbeschermingsmiddelen geeft dat de hoogste opbrengst met het minste werk (dus economisch interessant). Om deze voordelen vervolgens door de internationale handel voor een groot deel weer aan af te staan; voorbeelden genoeg.

Nu terug naar Nederland, door onze grote zeehavens zijn wij in staat om overal over de wereld onze producten te kopen. Zo ook veevoer. Deze grootte aanvoer heeft er voor gezorgd dat onze landbouw minder grondgebonden is geworden dan ooit eerder in onze geschiedenis is gebeurd.

Door al deze importen met de eigen productie erbij ontstaan er mineralen overschotten.

Toekomst

Wat moet er centraal komen te staan bij het bemesten van de grond in de mestwetgeving.

Dat de onttrekking door de gewassen weer worden aangevuld op organische basis, wat aan de  grond onttrokken wordt op organische basis moet ook weer worden aangevuld op organisch basis.

Dit met uitsluiting van chemische vervuiling. Hiermee blijft het biologisch evenwicht in de bodem behouden, zo ook in de planten / dieren en voor de  voeding de mens.  En blijft de hele keten schoon en gewaarborgd. Alle wetgevingen hebben hierin tot nu toe gefaald en zijn een grootte aanfluiting gebleken.

Omdat het grondgebruik en de bescherming van de grond nooit centraal heeft gestaan. Evenals de daaraan gekoppelde hoge boetes voor dit achterhaalde beleid, dat telkens weer veranderd en elke grondslag mist. Wetenschappelijk onderzoeken zijn niet verkrijgbaar. Vragen hoe het wel moet weet men niet. Telkens weer andere wetgeving (Minas /Fosfaat plafond derogatie enzv). Om duistere redenen kan of wil men hun eigen mestwetgeving niet onderbouwen.

Dit jarenlang gestuntel en gedraai van de overheid maakt in beginsel ieder mest producerend bedrijf tot milieucrimineel op dergelijk wanbeleid..

Een goede baas in dit geval de overheid geeft heldere opdrachten op basis van feiten en niet op basis van aannames en rekbare gemiddelden. Samenwerken aan een lange-termijnvisie blijkt nog steeds niet mogelijk. Ambtenaren van E.Z. en Landbouw geven alle schuld aan de wetgeving van Brussel  maar zijn daar zelf ook in vertegenwoordigd om ons landsbelang en onze bedrijven te behartigen en spelen zo zelf een zeer dubieuze dubbelrol in dit geheel.

Waardoor gaat het ecosysteem in de bodem kapot:

Door eenzijdige bemesting van een bepaalde mestsoort krijgt de grond een groot overaanbod van   een eenzijdige mineraal, wat het gewas maar ten dele kan opnemen. Onbalans in de bemesting lijdt tot onbalans in de plant en dier en menselijke consumptie van deze producten ( nitraatvergiftiging  kali overschot magnesium gebrek enzv.) Allerlei chemische middelen die over de grond worden uitgestrooid zoals kunstmest / bestrijdingsmiddelen vervuiling uit de lucht  en de residuen van de medicijnen die via de mest van alle beesten ook op de gronden worden gedeponeerd, zijn schadelijk voor de bodem en het bodemleven. Dit alles heeft tot gevolg dat al deze schadelijke stoffen in de bodem zich gaan stapelen. En zijn direct schadelijk  voor alle micro organismen die het bodemleven gezond moeten houden. Door de steeds grotere prestatie druk op de grond is het van groot belang dat de chemische vervuiling zo snel mogelijk wordt terug gedrongen.

Hoe bereik je dat :

Door volledig organisch te gaan bemesten daar waar een gewas om vraagt. Het kunnen en mogen mengen van diverse mestsoorten om te komen tot de juiste verhouding daar waar een gewas om vraagt. Het volledig stankvrij aanbrengen in de grond  van deze meststoffen, zodat stikstof en ammoniak verbindingen volledig worden vastgelegd en benut worden in de bodem zodat kunstmest niet meer nodig is.

Door deze maatregels word de chemische druk op de bodem een heel stuk minder. Door het op juiste manier mengen van diverse mestsoorten is er geen overaanbod  van bepaalde mineralen in de bodem en wordt alles opgenomen daar waar het desbetreffende gewas  behoefte aan heeft (uitspoeling minimaal). Voordeel van deze manier van bemesten is dat een gedeelte van de mest direct werkzaam is en de rest door de werking van het bodemleven geleidelijk vrij komt. Zodat van uitspoeling mineralen geen sprake meer kan zijn.

Op deze manier creëer je een biologisch evenwicht in de grond, waar de mineralen optimaal worden benut. De Nederlandse landbouw krijgt hierdoor een enorme impuls en word op deze manier in snel tempo volledig biologisch met behoud van de natuurlijk waarden, en een veel betere voedselkwaliteit.

Door de verminderde druk op de bodem vanuit de chemie en het optimaal bemesten, wordt het biologisch  evenwicht in de grond hersteld en zo ook in de planten en dieren alzo ook in de voeding. Hierdoor neemt het medicijn gebruik bij de dieren weer verder af, waardoor de belasting van de grond door de residuen van medicijnen ook weer verder afneemt.

Voordeel van dit alles :
  • Het stapel effect van chemische middelen wordt teniet gedaan.
  • Organische stof gehalte in de bodem blijft op peil.
  • Doordat het organische stof gehalte op peil blijft, minder uitspoeling van mineralen naar diepere grondlagen. (ook heel belangrijk voor zandgronden i.v.m. uitspoeling mineralen)
  • Kleigrond wordt door een hoger organische stof gehalte beter bewerkbaar.
  • Productie verloopt op natuurlijke basis.
  • Minder chemie en bestrijdingsmiddelen en medicijnen verhoogd dit het welzijn en de weerbaarheid van ziektes over de volledige keten.
  • Door herstel biologisch evenwicht en verbeterde weerbaarheid minder kosten / minder resistentie
  • De weg naar volledig biologisch produceren is nu heel erg kort nabij en voor bijna iedereen bereikbaar.
  • Alleen voor excessen kan men nog gebruik maken van hulpmiddelen.
Alles In Nederland is hiervoor aanwezig. Alleen het Mestbeleid moet volledig om

Mestsilo en mestkelders  zijn volop aanwezig om op  maat te mengen van mest voor elk gewas. Transport is geen probleem, toen en nu niet. Monstername voor het uitrijden van mest. Het maken en mengen van grote partijen van dezelfde kwaliteit. Berekenen op tonnen maal gehaltes daar waar een gewas om vraagt. Regelmatig mixen tijdens het uitrijden, zodat de basis van de analyses voor de berekeningen gelijk blijven.

Voordeel:
  • Enorme kostenbesparing voor de landbouw in zijn totaliteit.
  • Enorme besparing op energiekosten
  • (1kilo zuivere stikstof kost door vergassing bij de stikstofbindingsbedrijven 1tot 1.3 kub aardgas)
  • Verkleinen van het mestprobleem door betere aanwending en benutting.
  • Met als voordeel het instant houden van de natuurlijke waarden.
  • Als export land leveren wij een veel beter kwaliteits- product.
  • Veel mindere belasting van het milieu.
Het grootste probleem is:

De landelijke politiek moet aangestuurd worden door de belangen van de landbouwvoedsel producerende bedrijven en het belang voor de volksgezondheid. En niet door het eigen belang van  grootte bedrijven die allemaal een belang hebben in de verkoop van zoveel mogelijke soorten chemie / preparaten en medicijnen.

Hoe meer er in de landbouw mis gaat en hoe instabieler alles wordt in de keten  van bodem tot mens. Is juist  gunstig voor de hele chemie en medicijnenwereld. hier geld hoe meer onbalans overal, hoe meer omzet. Het is juist de taak van de Landelijke overheid om in beleid hier duidelijk over te zijn.

De spagaat voor de hedendaagse landbouw is dat wij door onze overheid gedwongen worden door wetgevingen die het ons nu nog steeds onmogelijk maakt, om te bemesten op maat op organische basis, met behoud van productie met uitsluiting van chemische vervuiling,  om op natuurlijk basis voedsel te produceren.

Als voedselproducent hebben wij onze eigen verantwoordelijkheid m.b.t. de gezondheid status van de hele keten tot de aflevering van onze producten en komen wij in conflict met de huidige gang van zaken, zoals hierboven is vermeld.

Een blijvend doorgaan op deze huidige weg is een doodlopende weg voor de hele mensheid vandaar de oprichting van deze Stichting.

Het is in deze dan ook 1 stap terug is 2 stappen vooruit voor de opbouw voor een schone keten en behoud van onze aarde.